Pınarhisar'da Güzel Bir Haftasonu

Geçtiğimiz haftasonu yaptığımız gezinin son durağı Pınarhisar oldu.


Pınarhisar'a vardığımızda arıcı dostlarımızı bizi beklerken bulduk.

İnternetten tanışıp, daha sonra gerçek dünyada da tanıştığımız arıcı dostlarla çok çabuk kaynaşıyoruz. Bu bana çok enteresan geliyor, bu duyguyu defalarca yaşadık. Herkes sanki uzun süredir görüşmediğimiz yakın dostlarımız gibi.

Trakya'da her arılıkta görmeye alışkın olduğumuz sepet kovanların minyatürü. Masa süsü olarak yapılmış.

Türk arıcıların arılıkları genelde bitişik nizam yerleşim oluyor. Fakat Pınarhisar'da gördüğümüz bu arılık çok farklı. Arıcılık kitaplarında yazılan ideal arı yerleşimi şeklinde düzenlenmiş.Yağmacılığı ve kovan şaşırmayı engellemek için, kovan ve sıra aralıkları geniş bırakılmış.

Ön sırada yer alan sepet kovanlar dahil arılıkta herşey dört dörtlük, insanın gözüne hoş gelen bir düzen içinde.

Yağmura karşı koruma altına alınmış sepet kovanlarda da aynı düzeni görüyoruz. Hiçbirşey derme çatma değil, emek verilmiş özen gösterilmiş.

Farklı bir kovan tipi. Literatürde dağ tipi denilen kovanlara benziyor. Fakat girişi yandan.

Hava oldukça soğuk bu yüzden kovan açılmadı, hep birlikte arılıkta gezdik.

Arıcılık kitaplarında sıkça gördüğümüz, ama çoğu arıcıda bulunmayan mum eritme cezvesi. Cezve iki katlı alt bölüme su konuyor böylece balmunun yanması önlenmiş oluyor.

Trakya rüzgarlı bir yer mi, yoksa ben her gittiğimde rüzgarlı anına mı denkgeldim bilmiyorum. Eğer tahta yerine örtü bezi kullanılıyorsa, kovan açmak ve kapamak oldukça sıkıntılı oluyor. Resimde bu problem için geliştirilmiş yöntem görülüyor. Örtübezine ve kovana Cırt Fermuar denilen malzeme yapıştırılmış.

Bu da eski bir demirci ustasının elinden çıkmışa benzeyen farklı bir eldemiri.

Güneş batmadan bir hatıra fotoğrafı çektirilmeli.


Eskilerin "gönül sohbet ister kahve bahane" diye bir sözü var. Pınarhisarda'da eskilerin sohbet kültürünün devam ettiğini görmek çok güzel. Bu insanları birbirine kaynaştıran ve dostlukları perçinleyen bir alışkanlık.
Her ne kadar ben malum sebepten dolayı anlatılanların çoğunu anlayamasam da, insanların yüzündeki ifade bile paylaşılan duyguyu anlatmaya yetiyor.