Yenipazar hatırası

Geçen hafta bir fırsatını bulup benim köyüme yaklaşık 40 km uzaklıktaki Yenipazar'a gittim.



Yenipazar çok küçük ve şirin bir kasaba. Meydandaki dikilitaş ise çok enteresan geldi. Kutlamak kelimesinin eski halinin kutlulamak olduğunu da böylece öğrenmiş oldum.



Denetlemeye Arif Uysalın kayınpederinin köydeki evinden başladık. Yer sofrasında yenen yemek mükemmeldi. Benim hatunun fazla kaçırdın kaş göz işaretlerine aldırış etmeden, köy yufkasından yapılmış börekten baya bir götürdüm.



Bu fotoğraf kendi yerel ekotiplerinin kıymetini bilmeyen ve sürekli ismini duyduğu reklamlara kanıp başka yerlerden arı getirmeye çalışan sevgili arıcılarımıza ithaf olunur.

Bu arı Arif Uysala dedesinden kalmış, dışarıdan getirilmiş bir ırk değil o bölgenin yerel ekotipi.

Son derece sakin, çekilen çerçevenin üzerinde en ufak telaş yok. Uygun duman vererek açıldığında her mevsim bu şekilde bakılabiliyormuş.



Övüle övüle bitirilemeyen yabancı ırklardan hiç de aşağı kalır yanı yok.



Koloniler ilkbahar bakımları iyi yapılıp güçlendirildiğinde bal depolama özellikleri de çok iyi. Açtığımız kovanlarda ikinci katlar her arıcıyı sevindirecek ölçüde bal ile dolu.

Arıcılar eğer elinizin altında böyle özelliği olan arılar varsa hiç boşuna yorulup başka ırk aramayın.



Verilen emeğin karşılığının alınmış olduğu bu fotoğraf karesinde belgeleniyor.



Bu da Yenipazar usulü kovan kapağı. Özellikle kışın rüzgara ve yağmur kar sepkenlerine karşı kovanı korumak için.