Evde Şerbet Yapmanın Zorlukları

Büyükşehir arıcılığının en sıkıntılı taraflarından birisi, arıcılıkla ilgili bazı çalışmaları evde yapmak zorunda kalmamız. Baraka, depo türü yerler olmayınca, arılara verilecek şerbeti evin mutfağında yapmak zorunda kalıyoruz. Bunun oluşturacağı sıkıntılar herkesin malumu.



Çuval ile toptan şeker alıp bunu evde saklama imkanı yok. O yüzden her hafta ihtiyaç kadar şekeri marketten alıyorum. Marketler arasındaki rekabet yüzünden bu tür temel gıda maddeleri toptan fiyatına yakın satılıyor. Ben şekeri kilosu 2.18 ytl den aldım.



Arıcılığa ilk başladığım yıllarda ve daha sonraları da başka arıcı arkadaşların yaptığı bir yanlışı zamanla farkettim. 1/1 şerbet hazırlanırken, şerbet hazırlanacak kabın yarısına kadar şeker dolduruluyor ve daha sonra kap ağzına kadar su ile tamamlanıyor. Basit mantık ile bu yöntemle 1/1 oranında şerbet hazırlanmış gibi gözükse de, su oranı oldukça fazla oluyor. Ben şerbeti stok amacıyla 2 şeker 1 su şeklinde hazırladım. Daha önceki denemelerimde 5 lt pet şişeye 4 kg şeker koyunca bu oranı yakaladım. 2/1 şerbet hazırlandığında, şeker konulan kabı doldurdu dolduracak gibi oluyor.



Elektrikli ısıtıcıda ısıtılmış suyu şekerin üzerine koyduktan sonra, kapaklar kapatılıyor ve her şişe 5 dakika kadar çalkalanınca şeker büyük oranda eriyip şerbete dönüşüyor.



Tabi mutfakta yaptığım çalışmayı özellikle hanımın evde olmadığı zamanlara denk getiriyorum. :) Çıkabilecek problemleri bir çok arkadaşımız tahmin ediyordur. İşim bittikten sonra yere şeker dökülmüş olduğunu farkettim, kendimce yerleri sildim, mutfağı bulduğum gibi bıraktım. Ama hanım eve gelip mutfağa girer girmez, ilk sorusu yine şerbet mi yaptın oldu.



Şerbeti arılıkta yapamamanın bir başka psikolojik yönü daha var. Bu konuda kendimi ciddi bir baskı altında hissediyorum. Artık şerbeti üçüncü kattan arabaya indirirken, komşular içinde ne olduğunu görmesin diye siyah poşetlere koyuyorum. Çünkü açıkta şerbet götürünce çok manalı bakışlar oluyor, bal alan bir komşumuzun sen de mi şeker veriyorsun sorusuna muhatap oldum. Dilim döndüğünce olayın mantığını anlattım, bu mevsimde bal üretimi yok arıların kışlık ihtiyacı için veriyoruz dedim. Fakat bakışından kafasındaki soru işaretlerinin hepsinin kalkmadığı belliydi.