Keyifli Bir Pazar Gününde Arılık Ziyaretleri
Geçen haftalarda İstanbul'da yaptığımız küçük buluşma organizasyonu bir çok arıcı arkadaşımızın dikkatini çekti. Kişisel sohbetlerimizde kendilerini niye çağırmadığımız konusunda hafif yollu sitemler de oldu.
Bu durum aramızdaki muhabbetlerde daha geniş katılımlı, bir haftasonunu kapsayan içinde eğitim programlarının da bulunduğu bir organizasyon fikrini doğurdu.
Bu haftasonu eğer bu organizasyonu gerçekleştirme imkanı bulabilirsek izlemeyi düşündüğümüz güzergah üzerinde küçük bir tur yaptık. Havanın erken kararması nedeniyle uğramayı düşündüğümüz bazı yerlere de gidemedik.
İstanbul Kağıthane semtinden yola çıkarak, Kemerburgaz üzerinden Terkos gölü kenarındaki Balaban Köyüne doğru yol alıyoruz. Arıcı arkadaşımız Adem Erdemin arılığı Balaban Köyünde. Kemerburgazı geçtikten sonra Karadeniz iklimi kendini hissettirmeye başlıyor, ormanların ortasında böyle küçük göl manzaralarına şahit olunuyor.
Burası Tayakadın mevkiinde arıcı Vasfi Çelik'in arılığı. Etrafı çevrili ve arıcılık için çok uygun bir alan. Soldan sağa, Vasfi Çelik, Babaeskili Murat kendisi arıcı değil ama arıcılığa çok meraklı, Osman Ünal, Adem Erdem, Mustafa Kabaoğlu.
Arılık kitaplarda anlatılan ideal arılık yerlerine çok benziyor. Kuzey tarafı kapalı, rüzgardan korunaklı. Ön tarafı güneye bakıyor ve arıların uçuş hattı açık. Arkada görülen ağaçlar ise Akasya. Etrafta bol miktarda akasya ve ıhlamur ağacı varmış.
Yer konum itibariyle çok ideal olmasına rağmen, Arıcı Vasfi arkadaşımızın bir takım uygulamalarına eksi puan verdik ve arı bakanına şikayete karar verdik. Adem abi ihtarını verdi, bir dahaki ziyaretimize kadar durumu düzeltmezse Mustafa Hoca tek ayak üzerinde durma cezası verecek.
Ortam nemli kovanlar boyasız olmasına rağmen, kovanlar yerden kaldırılmamış. Bu kovanların dip tahtasının durumunu tahmin edebiliyorsunuzdur.
Malzemeler ortalıkta dağınık halde, petekler yerlerde. Arılığa ilk girildiğinde malum arı zararlısının ortalığı dağıttığı kanaati oluşuyor.
Bu gölcük de arılığın tam karşısında, Ördek, Karabatak bilimum kuş türleri var. Yayın, Sazan, Turna ve Alabalık da yaşıyormuş.
Arılıktan ayrılırken yolunu şaşıran bir arı.
Burası Balaban köyüne yaklaşırken Terkos gölü. Arkada görülen kısım ise Karadeniz. Göl ile Deniz arasında az bir mesafe var.
Balaban Köyünün girişi, oldukça ihtişamlı bir köy girişi.
Adem Erdemin arılığındaki baraka. Her arılıkta bulunması gereken faydalı bir araç.
Barakanın önünden arılığın olduğu arazinin görünüşü. Etrafı çevrili emniyet tedbirleri alınmış.
Burası da Adem Erdemin arılığı. Kovanlar yerden yükseltilmiş, hepsi boyalı tertemiz. Etraf düzenli tertipli.
Arılığın arkası kuzeye, önü güney yönüne bakıyor. Arkadaki doğal örtü Kuzeyden esen rüzgarlara doğal perde görevi görüyor.
Güney yönünden, göl tarafından esen sert rüzgarları önlemek için de, arılığın ön tarafına rüzgar perdesi yapılmış.
Balmumu eritme kazanı. Çift cidarlı, dış kazanda su kaynıyor, iç kazanda balmumları eriyor.
Bu da ana arı verme çıtası. Yurtdışından getirilmiş. Adem Erdem değişik ekipmanları imal etmeye ve kullanmaya çok meraklı bir arkadaşımız.
Üzerindeki şeffaf kapak kenara çekilerek açılıyor. Eğer ana arı verilecekse sağ taraftaki geniş hazneye konuyor. Çıtanın yan tarafındaki delik kek ile kapatılıyor. Eğer ana memesi şeklinde verilecekse, meme sol taraftaki deliklere konuyor.
Çıtanın kapağının kapanmış hali.
Arılığın manzarası güzel, uzak tepelerde villalar ve turistik oteller var.
Bu da akşamüstü gölün manzarası. Gün batımı ve gün doğumu çok güzel oluyormuş. Ama biz o vakte kalamadık.
Yakında orman içinde başka bir arılık. Sahibini göremedik. Gördüğünüz gibi güvenlik tedbirleri en üst düzeyde alınmış. Allah nazardan saklasın.
Kovanlar boyasız, yağmurdan korumak için bir çoğunun üzeri bu şekilde örtülmüş.
Bu kovanların özelliği yapan ustanın eskilerden olması. Tahtaların kalas şeklinde biçilmesi dışında hiçbir elektrikli alet kullanılmamış. Kovan boylarının kesilmesi, çıta lambalarının açılması hepsi elle yapılmış. Çerçeveleri de elle keser kullanılarak yapılmış ama göremedik.
Bu kovana dadanan bir farenin marifeti olmalı. Henüz içeri girememiş ama kendine giriş deliği açması yakındır.
Kamalı dip tahtasını isim olarak duymuştum ama kendini görmemiştim. Bu kamalar dip tahtasını sıkıştırıyor. Kamayı çıkarınca dip tahtası yerinden oynatılıyor ve çekmece gibi öne çekilebiliyor. İlkbaharda dip tahtası temizliği için çok elverişli bir sistem.
Osman Ünal içi su dolu kabı görünce, arılar burda boğulur diyerek kurumuş eğrelti otlarını suyun içine koyarak arıların güvenli su içebileceği hale getirdi.
Bu da doğal kütük kovan. Ormanda bulunan kütük kesilerek içindeki arılar kovanlara aktarılmış olmalı.
Düşündüğümüz organizasyonu gerçekleştirebilirsek, bu manzaraları hep birlikte görmek dileğiyle.
